Փոխանակ էդ էշ սերիալները նկարեք, գոնե օրինակ վերցրեք իտալացիներից, ռուսներից, ֆրանսիացիներից ու էլ չեմ ասում` թուրքերից ու ամերիկացիներից..

Բյորկն ասում էր, որ չարի հաղթանակի համար անհրաժեշտ է միայն, որ բարի մարդիկ ձեռքերը ծալած նստեն։

Ինձ հասած տեղեկությունների համաձայն գիշերը դիվերսիոն ներթափանցման փորձ է եղել Սոթքի հանքավայրում, ըստ աղբյուրի ազեռները դեռևս 2020 թ. նոյեմբերին կապիտուլյանտի կողմից հանձնված հանքավայրի հատվածից, ստորգետնյա ճանապարհներով փորձել են ներթափանցել հայկական վերահսկողության տակ գտնվող հատված, սակայն արժանացել են մեր տղաների ակտիվ դիմադրությանը, բարեբախտաբար զոհ կամ վիրավոր չունենք, թշնամու մասին տեղեկությունների չեմ տիրապետում։

Էսօր ձմռան վերջին օրն է։ Ով լավ չլսեց, կրկնում եմ՝ էսօր ձմռան վերջին օրն է։

Լևոնս այսօր ասում է՝ պապ, քեզ չեմ սիրում: Ինչու հարցիս պատասխանում է՝ այնքան ասիր՝ զգույշ եղիր, մի այդպես վազիր, ընկա: Լևոնս չորս տարեկան է:

Ամեն ազգ ու ժողովուրդ իր առասպելական նահապետն է ունեցել: Նա իր տոհմի համար բնակության վայր է ընտրել աշխարհի այս կամ այն մասը: Մենք մինչև այժմ էլ ասում ենք, որ ուրիշ ազգերի նահապետներն ավելի լավ ընտրություն են կատարել, քան՝ մեր Հայկ նահապետը...

Սուպերմարկետից դուրս եկա, տաքսի պատվիրեցի, սպասում եմ, որ գա։ Մի նիհար, բոյով մարդ՝ խառը մազերով, քրքրված կոշիկներով ու ճմրթված շորերով, մոտենում էր սրան-նրան ու ասում՝ մի հատ ժպտա՛, էլի, մի հատ ժպտա՛, էլի... Մարդիկ խույս էին տալիս, անցնում-գնում էին, բայց հետո ժպտում էին։ Լավ չէին ժպտում, ծաղրանքով էին ժպտում, բայց ժպտում էին։ Կողքս կանգնած մարդն ասաց՝ էս կողմերի գիժն ա։

Երբ արդեն ակնհայտ է դառնում, որ պարտիան տարված է, այլ ելք չի մնում, քան փորձել սեղանը շուռ տալ ու խառնել խաղը...

1921 թ. սկիզբ. հատված Տիրայր սրբազանի և Անդրանիկ Օզանյանի զրույցից

«Ինչի՞ պիտի մենք հարկ տանք, խոպանչին էդ ասֆալտը մաշի»: «Ինչի՞ պիտի ղարաբաղցիները գան Երևանում ուզենան ապրեն, իսկ աղետի գոտում հլը դոմիկներում մարդիկ կա»: «Սփյուռքահայերի ձենը տաք տեղից ա գալիս, իրանք «վափշե» իրավունք չունեն խոսան, մի օր թող գան մեր քաշածը ապրեն, էսի իրանց համար գերեզմանոց չի»,- և այլն, և այլն, և այլն: